Opowiadania

alex

W wątku zachęcam chętne osoby do pisania opowiadań na temat Komisarza Alexa.
Mogą to być wymyślone przez was poszczególne odcinki serialu albo jakieś ciekawe dialogi bohaterów.

Miłego pisania! Smile

Scarlet13

Króciutki fanfik o tym co by było gdyby Marek przeżył.

Marek został rany ,nie wiadomo było czy przeżyje.
Lucyna siedząc z Ewą ,Leonem i Puchałą w szpitalnej poczekalni nie wiedziała czy będzie w stanie żyć bez niego.
Od dawna była pewna swych uczuć ale przecież traktował ją jak zwykłą koleżankę z pracy ,nie dostrzegał w niej kobiety.
-Jest bardzo słaby ,stracił dużo krwi ale będzie żył powiedział lekarz. Chce sie z panią widzieć.
Lucyna usiadła przy łóżku Marka.
Zdziwiła się gdy nagle chwycił ją za rękę.
-Lucy ja.
-Nie musisz nic mówić.
-Muszę. Kocham cię.
-A Ewa ?
-Jest niewątpliwie bardzo atrakcyjną kobietą ale gdy prowadziliśmy to śledztwo zrozumiałem że tylko na tobie mi zależy.
-Ja też cię kocham odparła Lucyna po chwili milczenia. Czasem bałam się że wyczytasz to z mojej twarzy.

Wyszła z ze szpitalnej sali i zaczeła płakać.
Rysiek Puchała spojrzał na nią ze zdziwieniem.
Lucyna zawsze była taka twarda ,silna ,w ich zespole to ona nosiła spodnie.
-Czy Marek ?
-Rysiu płaczę bo jestem szcześliwa. On mnie kocha rozumiesz. To najpiękniejsze co mogłam usłyszeć.

Mela · Gość

Alternatywne zakończenie szpitalnej sceny ze śmierci Bromskiego

Lucyna została sama przed szklaną szybą. Wciąż nie docierało do niej, co tak naprawdę się stało. Choć była silną kobietą, miała wrażenie, że jest zupełnie bezradna. Oparła czoło o zimną szybę.
- Dlaczego nie odwiozłam go do domu? Dlaczego nie pozwoliłam, by zrobił mi herbatę? Czemu udawałam, że nie słyszę, kiedy proponował wspólne wieczory? - złapała się na egoistycznych pytaniach, które, rozsadzały jej głowę. Zmusiła się by przestać tak myśleć.
Nie mogła pozbierać myśli. Patrząc na jego twarz miała wrażenie, że śpi. Dokładnie tak samo wyglądał, kiedy nad zalewem sulejowskim spędzali noc w jednym namiocie. Obudziła się nad ranem, pogryziona przez komary. Zapaliła latarkę, oganiała się na lewo i prawo, klaskała, starając się upolować w powietrzu brzęczące owady, a Marek spał w najlepsze. Dłuższą chwilę wpatrywała się wówczas w jego spokojną nieobecną twarz. Wtedy po raz pierwszy uświadomiła sobie, jak bardzo pociaga ją jego chłopięca uroda i zawadiacki uśmiech. Nie przypuszczała, że te wspomnienia powrócą w takich okolicznościach. Teraz twarz marka wyglądała dokładnie tak, jak tamtej letniej nocy.
- Może on tylko śpi? - zdawało jej się, że słyszy szaleńczy i kpiący chichot, towarzyszący tej myśli, pełnej nadziei. - Przecież on musi spać! A potem obudzi się, marudząc jak zwykle, że nikt nie zadzwonił, tłumacząc, że nie spał, tylko biegał, mamrocząc półprzytomnie "Lucynka, za ile mam być?". Tak, on na pewno śpi! Zmęczony, należy mu się! - Jej myśli pędziły co raz szybciej, jedna bardziej szalona od drugiej. Nie miała siły płakać. Wpatrywała się w twarz Marka i w Alexa, który zrezygnowany położył łeb na piersi swojego pana. Pierwszy raz Lucyna czuła, że nie jest w stanie zapanować nad swoimi myślami i reakcjami. Jak na kolejce górskiej, na którą zabrał ja jeden z jej "byłych" - choć chciała śmiać się i podziwiać widoki, jej ciało spinało się, myśli panikowały, kręciło się w głowie... znów oparła głowę o szybę. Na chwilę zamknęła oczy.

C.D.N.

alex

Widzę, że dobrze wam idzie Smile

Czekam na kolejne opowiadania.

Alia

Cóż, Alex, a może byś utworzył jakiś specjalny dział z opowiadaniami i cytatami? Wiesz, zeby się nie zgubiło. Na wielu forach to funkcjonuje i myślę, że to dobre rozwiazanie, bo w offtopie nie ma zbyt dużo wątków, opowiadania się nie mieszają.